اختلال پرخوری عصبی (Bulimia Nervosa)
علائم و نشانه‌ها:
حملات مکرر پرخوری (خوردن مقدار زیاد غذا در زمان کوتاه همراه با احساس فقدان کنترل)
رفتارهای جبرانی برای جلوگیری از افزایش وزن: استفراغ عمدی، استفاده از مُلین، روزه‌داری افراطی یا ورزش‌های سخت
اشتغال ذهنی با وزن، رژیم و تصویر بدنی
نوسانات خلقی، احساس گناه پس از خوردن، انزوای اجتماعی
علائم جسمی مانند زخم‌های دهانی، اختلالات گوارشی، اختلال قاعدگی، ضعف عمومی و کم‌آبی بدن
نشانه‌شناسی در فرهنگ ایرانی:
در فرهنگ ما، غذا بخشی از روابط خانوادگی، مهمانی و هویت فرهنگی است. پرخوری گاه به عنوان ضعف اراده یا خوردن از سر تنبلی تفسیر می‌شود. بسیاری از بزرگسالان بویژه زنان، در چرخه رژیم‌های افراطی و پرخوری گیر می‌افتند بدون اینکه متوجه اختلال بالینی باشند. باورهایی مثل برای لاغر شدن باید خودتو تنبیه کنی یا ارزش من به وزنمه می‌تواند زمینه‌ساز اختلال باشد.
چه زمانی باید به روان‌شناس مراجعه کنیم؟
اگر چرخه پرخوری و رفتارهای جبرانی (استفراغ، روزه افراطی) به‌صورت مکرر تکرار شود
اگر فرد به‌طور مداوم نگران وزن، ظاهر یا خوردن است
اگر عزت‌نفس به‌شدت به ظاهر وابسته باشد
اگر فرد دچار افسردگی، اضطراب یا انزوای اجتماعی به دنبال اختلال غذا خوردن شود
درمان:
درمان شناختی-رفتاری CBT: درمان خط اول برای شکستن چرخه پرخوری-جبران
درمان فردی برای اصلاح باورهای ناکارآمد درباره بدن، ارزش و غذا
درمان دارویی: SSRIها مانند فلوکستین در برخی موارد موثرند
درمان تغذیه‌ای و مشاوره با متخصص تغذیه روان‌شناختی
گروه‌درمانی: حمایت اجتماعی از افراد با تجربه مشابه
آموزش مهارت‌های هیجانی، تنظیم خلق و مدیریت اضطراب